Psychoterapia Psychodynamiczna to forma leczenia

Psychoterapia Psychodynamiczna to forma leczenia, służąca przezwyciężaniu problemów emocjonalnych oraz łagodzeniu objawów fizycznych o podłożu psychosomatycznym, prowadząca do zmian osobowości pacjenta w kierunku zdrowszej organizacji.

Podejście psychodynamiczne zostało opracowane na podstawie dorobku współczesnej psychiatrii oraz uznanych koncepcji psychoanalitycznych. Zakłada ono, że życiem człowieka sterują nieświadome mechanizmy działania, wewnętrzne konflikty, pragnienia, potrzeby, sposoby interpretowania rzeczywistości społecznej oraz wzorce relacji interpersonalnych. Mogą one stać się źródłem różnych trudności w życiu człowieka np. w utrzymaniu bliskich i satysfakcjonujących relacji, powtarzających się problemów w sferze zawodowej, szkodliwych zachowań służących odreagowaniu napięcia, powstawaniu objawów fizycznych.

W pracy w paradygmacie psychodynamicznym szczególną rolę odgrywa zjawisko przeniesienia. Jest to nieświadomy proces polegający na kierowaniu do terapeuty oraz innych osób z otoczenia uczuć, oczekiwań, postaw jakie pacjent doświadczał wobec znaczących osób w przeszłości.

Relacje terapeutyczne

Psychoterapia psychodynamiczna toczy się w oparciu o relację terapeutyczną, czyli więź między pacjentem, a terapeutą. Podczas sesji pacjent zachęcany jest do swobodnego dzielenia się swoimi myślami, fantazjami i skojarzeniami. Terapeuta zaś pomaga mu w nadaniu nowego rozumienia oraz przeżywania swojej wewnętrznej i zewnętrznej rzeczywistości. W warunkach dających poczucie bezpieczeństwa i psychicznego komfortu towarzyszy pacjentowi w przepracowaniu trudnych wątków z jego życia, rozwiązaniu nieświadomych konfliktów, zredukowaniu przymusu powtarzania dysfunkcyjnych schematów działania. Badanie tych przeżyć i praca nad nimi sprawia, że osoba korzystająca z psychoterapii może lepiej rozumieć siebie, własne uczucia, potrzeby, motywy postępowania i przyczyny własnych problemów. W wyniku procesu terapeutycznego dochodzi do zmian w funkcjonowaniu psychicznym i społecznym pacjenta. Stopniowo rozwija on zdolność do konstruktywnego radzenia sobie z wewnętrznymi i życiowymi trudnościami, mogąc czerpać większą satysfakcję z trzech najważniejszych obszarów życia: pracy, zabawy i miłości.

W zależności od problematyki, potrzeb i możliwości pacjenta, terapeuta proponuje formę psychoterapii:

• ekspresywną (pogłębiona analiza problematyki przy wykorzystaniu techniki klaryfikacji, konfrontacji i interpretacji)

• podtrzymującą (obejmująca poradnictwo i psychoedukację, skupiając się na redukcji niepokoju i adaptacji do zaistniałej sytuacji bez zasadniczej zmiany osobowości).